روش پارتیشن بندی دیسک در لینوکس

پارتیشن بندی در لینوکس

قبل از اینکه یک دیسک سخت، جهت ذخیره‌سازی اطلاعات، مورد استفاده قرار بگیرد، در ابتدا باید آن را پارتیشن بندی نمود. پارتیشن بندی، یک هارد دیسک را به قسمت‌های منطقی(logical)، تقسیم می‌کند. در دیسک‌های بزرگ معمولا هر دیسک را به دو یا چند پارتیشن تقسیم می‌کنند. حتی در صورتی‌که تمام فضای دیسک را بخواهیم به یک پارتیشن اختصاص دهیم، همچنان، نیاز به پارتیشن‌بندی داریم. پارتیشن بندی دیسک به چندین قسمت، قابلیت نصب دو یا چند سیستم عامل را، مثل سیستم عامل لینوکس یا ویندوز، در یک دیسک فراهم می‌سازد. برای توضیحات بیشتر در باره‌ی روش پارتیشن بندی، در لینوکس با ما همراه باشید.

روش نام‌گذاری دیسک‌ها در لینوکس

در سیستم عامل لینوکس، معمولا، driverهای مربوط به دیوایس‌های متصل به کامپیوتر در مسیر dev/ قرار دارند. نامگذاری این درایورها معمولا به صورت مخفف نام همان دیوایس می‌باشد. مثلا در صورتی که قصد عملیات Read/Write بر روی CD-ROM کامپیوترتان را، داشته باشید، مسیر درایور آن، dev/cdrom/ است.

فرض کنید یک هارد Sata را به سیستم اضافه نموده‌اید. لینوکس هاردهای ‌Sata را به صورت sd نامگذاری مینماید. اگر دو عدد هارد Sata داشته باشیم اولی به نام dev/sda/ و دومین هارد به نام dev/sdb/ نام‌گذاری می‌گردد. همان‌طور که می‌توان حدس زد، اگر هارد سوم Sata را هم اضافه نماییم نام آن، dev/sdc/ خواهد بود. برای تعداد پارتیشنی که برای هر دیسک در نظر گرفته باشیم شماره‌گذاری از 1 به بالا شروع می‌شود. مثلا اگر هارد اول یک پارتیشن داشته باشد به صورت: dev/sda1/ نامگذاری می شود. حال اگر هارد اول، دو پارتیشن داشته باشد به صورت dev/sda1/ و dev/sda2/ نامگذاری می‌گردد.

مشاهده‌ی دیسک‌های متصل با دستور lsblk

با دستور lsblk می‌توانیم هاردهای متصل به سیستم را مشاهده نماییم:

روش‌های پارتیشن بندی (MBR یا GPT)

MBR یا Master Boot Record سکتور صفر دیسک و یا سکتور بوت از دیسکی که برای بوت شدن انتخاب شده است، می‌باشد.این بخش، برای ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به پارتیشن‌های دیسک به کار می‌رود. این استاندارد برای پارتیشن‌های تا ظرفیت 2 ترابایت قابل استفاده می‌باشد. در این روش شما بیش از چهار پارتیشن اصلی نمی‌توانید ایجاد نمایید. برای ایجاد پارتیشن‌های بیشتر شما می‌توانید سه پارتیشن اصلی و پارتیشن‌های دیگر را به صورت extended داشته باشید.

GPT یا GUID Partition Table به عنوان جایگزین برای MBR ایجاد شده است. با استفاده از GPT می‌توانید، تعداد 128 پارتیشن‌های اصلی ایجاد نمایید. این روش سایز پارتیشن‌هایی را که پشتیبانی می‌نماید 9.4ZB است.

مقایسه‌ی MBR با GPT

  • تعداد پارتیشن اصلی برای MBR حداکثر 4 عدد و برای GPT تا 128 عدد
  • MBR حداکثر تا ۲ ترابایت اندازه پارتیشن را پشتیبانی می‌کند اما در GPT این عدد به 9.4ZB می‌رسد.
  • در GPT افزونگی دارد و در MBR خیر.

پارتیشن‌بندی دیسک با دستور parted

با دستور parted می‌توانیم، برای پارتیشن‌بندی دیسک‌ها در لینوکس اقدام نماییم. دقت داشته باشید، دستور parted دستوری است که با مجوز root اجرا می‌شود. بنابراین برای اجرا، یا باید با کاربر root آن را اجرا نمایید و یا از دستور sudo قبل از دستور parted استفاده نمایید. دستور sudo دستوری است که با آن می‌توان دستوراتی که، نیاز مجوز root را دارد، اجرا نمود. در اجرای دستور parted دقت نمایید چون با پارتیشن‌بندی تمام اطلاعات دیسک پاک می‌گردند و براحتی قابل بازیافت نیستند.

نمایش لیست دیسک‌ها و پارتیشن‌های آن‌ها

در ابتدا با زدن دستور parted -l لیست دیسک‌ها و پارتیشن‌ها و نوع فایل سیستم آن ها نمایش داده می‌شود:

همان‌طور که ملاحظه می‌کنید این کامپیوتر دو هارد به نام‌های sda و sdb دارد و هارد دوم هنوز پارتیشن‌بندی نشده است. برای پارتیشن‌بندی با استفاده از دستور parted نسبت به پارتیشن‌بندی اقدام میکنیم. در اینجا می‌خواهیم دیسک دوم یعنی dev/sdb/ را پارتیشن بندی کنیم. برای این منظور، دستور زیر را تایپ می‌کنیم:

تعیین نوع پارتیشن بندی

در مرحله‌ی بعدی تعیین می‌کنیم که نوع پارتیشن بندی MBR یا GPT می‌باشد. در صورتی که بخواهیم از نوع GPT استفاده نماییم، سیستم ما باید از UEFI که جایگزین BIOS می‌باشد، پشتیبانی نماید. برای این‌کار از دستور mklable استفاده نماییم. و سپس با دستور print می‌توانیم تنظیمات انجام شده را مشاهده نماییم.

ایجاد پارتیشن

برای ایجاد پارتیشن، از دستور mkpart استفاده می‌کنیم. در ادامه‌دستور ابتدا و انتهای سایز پارتیشن را انتخاب می‌کنیم.

پارتیشن SWAP

برای ایجاد پارتیشن SWAP در parted، به روش زیر عمل می‌کنیم:

برای پاک کردن یک پارتیشن از دستور rm استفاده می‌نماییم.

پارتیشن بندی دیسک با fdisk

روش دیگر پارتیشن بندی دز لینوکس، با استفاده از دستور fdisk می‌باشد. دستور fdisk دستوری است که با مجوز root اجرا می‌شود. با دستور fdisk -l می‌توانیم وضعیت دیسک‌ها و پارتیشن‌های آن‌ها را مشاهده نماییم.

پس از اجرای fdisk برای هاردیسک مورد نظر ، با زدن کاراکتر p راهنمای fdisk را مشاهده نماییم. با زدن کلید n پارتیشن جدید را بر روی هارد ایجاد نماییم. بدین صورت پارتیشن‌های مورد نیاز با اندازه‌های دلخواه را ایجاد می‌نماییم.

حال کلید ‌s را زده و اطلاعات مربوط به پارتیشن‌ها را save می‌نماییم. حال هاردیسک ما پارتیشن بندی شده است.

Format کردن پارتیشن‌ها

در ادامه برای format کردن پارتیشن‌ها می‌توانیم از فایل‌سیستم‌های ارائه شده توسط لینوکس استفاده نموده و پارتیشن‌ها را فرمت نماییم. لازم به ذکر است که شما می‌توانید هر پارتیشن را با یک نوع فایل سیستم فرمت نمایید.

دستور mkfs.ext4

با دستور mkfs.ext4 میتوانیم پارتیشن را به ext4 فرمت کنیم. در صورت لزوم می‌توانیم از فایل سیستم‌های دیگر لینوکس نیز برای فرمت کردن پارتیشن استفاده نماییم.

حالا پارتیشن‌ها فرمت گردیدند. برای استفاده در لینوکس، هر پارتیشن می‌تواند به یک دایرکتوری وصل شود. یعنی شما هر اطلاعاتی که در آن دایرکتوری خوانید و یا نوشتید در اصل در پارتیشنی که به متصل است انجام داده‌اید و مقدار فضای آن دایرکتوری اندازه حافظه‌ی آن پارتیشن خواهد بود.

دستور mount

حال برای بار کردن یک دایرکتوری، بر روی یک پارتیشن از دستور mount استفاده می‌نماییم.

برای بررسی میزان حافظه‌ی مصرف شده و در دسترس تمام پارتیشن های ‌mount شده، از دستور df استفاده می کنیم.